Zawinąwszy welony wokół głów, kobiety weszły na pokład. Posuwali się teraz statecznie w dół rzeki, mijając ciemne kształty zakotwiczonych statków, a Londyn był rojem świateł z bladożółtym baldachimem opadającym nad nim. Były tam światła wielkich teatrów, światła długich ulic, światła, które wskazywały ogromne place domowego komfortu, światła, które wisiały wysoko w powietrzu.